W dzisiejszym Dodatku powiemy nieco o uelastycznieniu naszego mózgu. Wielokrotnie powtarzaliśmy, że wszelkie zaburzenia mają swoje źródło nigdzie indziej, jak pod czaszką i nie pochodzą ani z kosmosu, ani skądkolwiek indziej, co sterowałoby nami zdalnie. Dobra wiadomość, którą warto przypominać jak najczęściej, jest taka, że zarówno poprzez swoje myśli, jak i zachowanie możemy usprawnić działanie mózgu, czyli poszerzyć nad nim kontrolę. W jaki sposób to zrobić? Oddajmy głos Louisowi Cozolino, psychologowi, z którego rewelacyjnej książki "Neuronauka w psychoterapii" pochodzi poniższy fragment:
"Podstawowym założeniem zarówno neuronauki, jak i psychoterapii jest związek optymalnego zdrowia i funkcjonowania z coraz bardziej zaawansowanym poziomem rozwoju i integracji. Na poziomie neurologicznym oznacza to integrację i komunikację sieci neuronowych związanych z emocjami, poznaniem, wrażeniami i zachowaniem. Na poziomie psychologicznym integracja jest zdolnością doświadczania ważnych aspektów życia z jak najmniejszymi oporami. Rozwój i integrację wspomaga korzystne środowisko we wczesnym okresie życia, na które składają się wyzwania stosowne do stadium rozwoju, wsparcie oraz opieka rodziców, którzy potrafią i chcą wyrażać uczucia słowami. Te czynniki stanowią o pozytywnej pozytywnej regulacji afektu i homeostazie biologicznej, a zrównoważone środowisko wewnętrzne umożliwia konsolidację doświadczenia subiektywności pozytywnego poczucia własnego ,Ja".
Z perspektywy neuronauki psychoterapię można rozumieć jako szczególny rodzaj wzbogaconego środowiska służącego pobudzaniu wzrostu neuronów i integracji sieci neuronowych. Środowisko terapeutyczne dostosowuje się indywidualnie do objawów i potrzeb klienta. Sposób postępowania może wynikać z różnych teorii zmiany, lecz moim zdaniem wszystkie formy terapii, niezależnie od orientacji teoretycznej, są skuteczne w takim stopniu, w jakim przyczyniają się do rozwoju i integracji układu nerwowego. Rozwój i integrację w psychoterapii wspomagają:
1. Nawiązanie bezpiecznych relacji polegających na zaufaniu.
2. Zdobywanie nowych informacji i doświadczeń w sferze poznania, emocji, wrażeń i zachowań.
3. Jednoczesna lub przemienna aktywacja nieodpowiednio zintegrowanych lub rozszczepionych sieci neuronowych.
4. Umiarkowany poziom stresu lub emocjonalnego pobudzenia na przemian z okresami spokoju i bezpieczeństwa.
5. Integracja wiedzy pojęciowej z doznaniami emocjonalnymi i cielesnymi przez narracje konstruowane wspólnie z terapeutą.
6. Rozwój metod przetwarzania i organizowania nowych doświadczeń w sposób umożliwiający rozwój i integrację po zakończeniu terapii.
L. Cozolino, "Neuronauka w psychoterapii", Poznań 2002, s. 34
