KRÓTKA POWTÓRKA
Czy ABCD pomaga tylko i wyłącznie w radzeniu sobie z nieprzyjemnymi emocjami? Czy może też
usprawniać nasze funkcjonowanie w stosunkach międzyludzkich? Omawiając dwa tygodnie temu problematykę lęku społecznego, zwracaliśmy uwagę na aktywowane myśli dotyczące percepcji nas przez innych ludzi, które oddziałują na nasze zachowania w relacjach z innymi. Reguła ABCD jest przydatna i pomocna nie tylko kiedy chcemy uporać się z własnymi przeżyciami emocjonalnymi, obniżyć poziom lęku, niepokoju, ale również pomaga w lepszym radzeniu sobie w relacjach interpersonalnych. Wykracza poza osobisty wewnętrzny ład i porządek emocjonalny i rzutuje na relacje „ja” ze światem zewnętrznym, zwłaszcza z innymi ludźmi. Jak myślisz, tak się czujesz i tak działasz. Sposób, w jaki myślisz o sobie samym w kategoriach interpersonalnych oraz jak odbierasz zachowanie innych ludzi kształtuje twój sposób budowania relacji z innymi.
DZISIEJSZA SESJA
Weronika często popada w konflikty z innymi. W pracy ma trudność w realizacji zadań zespołowych z współpracownikami, jest dominująca i bardzo krytyczna wobec innych. Nie potrafi porozumieć się ze swoim partnerem, a już kilka jej związków rozpadło się, gdyż mężczyźni czuli się przy niej gorzej niż niesforne dzieci, które ciągle są karcone i stawiane do kąta. Weronika jest najstarsza z rodzeństwa. Rodzice często powierzali jej opiekę nad dwójką młodszych braci, którzy dawali się nastolatce we znaki.
Młodsi o 10 lat, żywiołowi, uparci, z tysiącem pomysłów na wpadanie w kłopoty. Weronika jednak opanowała do perfekcji ujarzmianie nadmiernej spontaniczności rodzeństwa. Radziła sobie poprzez przyjmowanie władczego, wręcz dyktatorskiego tonu. Starała się również organizować braciom czas tak, by nie przychodziły im do głowy pomysły na szalone zabawy. Potrafiła temperować ich dziecięce zapędy do figlów w małym zarodku. W szkole wyróżniała się swoją hiperodpowiedzialną i zorganizowaną postawą wobec obowiązków. Jednak już wtedy nie miała zbyt dobrych relacji z rówieśnikami, którzy przypisywali jej etykietę „mądralińskiej” i prześmiewczo nazywali „panią profesor” . W tamtym okresie miała jedną przyjaciółkę – Krysię. Przynajmniej tak myślała do czasu, kiedy wyszło na jaw, że Krysia bardziej potrzebuje pomocy przy pisaniu prac zaliczeniowych, aniżeli zależy jej na szczerej relacji z Weroniką. To tylko utrwaliło w dziewczynie przekonanie, że nie warto nikomu ufać i należy liczyć tylko na siebie. Niezależność była dla niej powodem do dumy i nie odczuwała większego dyskomfortu z powodu samotności. Jednak z czasem zaczęło się to zmieniać. Skończyła 26 lat, nie ma praktycznie przyjaciół, a jej związki rozpadają się bardzo szybko. Tym, co utrudnia budowanie udanych relacji z innymi są liczne przekonania dotyczące siebie i innych ludzi: „Muszę sama zatroszczyć się o siebie”, „Nie mogę liczyć na nikogo” , ”Inni powinni robić co im każę” „Muszę zadbać o wszystko sama, bo inaczej nic nie osiągnę” „Lepiej być srogą wobec ludzi, bo inaczej wejdą ci na głowę” „Wiem, że jak tylko dam komuś palec, to będzie chciał całą rękę”, „Lepiej być czujną i ostrożną, niż zaufać i dać się wykorzystać”. Gdybyśmy spróbowali poddać przekonania Weroniki pytaniom zdrowego myślenia zaproponowanym przez Maultsby’ego okazałoby się, że są one zdecydowanie nieracjonalne i niezdrowe. Mając takie przekonania nie da się zbudować bliskich, satysfakcjonujących relacji. Dyrektywny styl funkcjonowania Weroniki to wyuczony i wypracowany w okresie dzieciństwa i dorastania sposób przetrwania w sytuacjach społecznych. Poważny wyraz twarzy, oschły ton to formy zabezpieczenia i budowania dystansu, który ma zadanie ochronić Weronikę przed zranieniem ze strony innych. Zachowania te są skuteczne tylko na chwilę, gdyż prawdziwą potrzebą dziewczyny jest pragnienie bliskości, której nie uda się zrealizować, jeśli nie zmieni się jej sposób myślenia i zachowania.
ZADANIE DOMOWE
Zastanów się jakie są Twoje przekonania dotyczące powinności w obszarze relacji z innymi ludźmi? Jakie masz oczekiwania wobec swoich przyjaciół, członków rodziny, partnera, kolegów z pracy? Jakimi zasadami kierujesz się w relacjach z ludźmi? Przyjrzyj się swoim przekonaniom i zastanów się, w jaki sposób mogą wpływać na twoje relacje z innymi.
